beer vertelt, jij bepaalt (deel 3)
dit hieronder is het transcript van het interactieve verhaal dat ik op Mastodon was vervolgd op 5 augustus 2023
het origineel is hier te vinden: Mastodon post
in de verte zie je de bergen
je kunt de bergtoppen niet zien omdat er op die hoogte wolken of een mist hangt
of is het rook van de neerstortende stukken ruimteschip?
het is lastig te bepalen wat het is
het ziet er ook niet naar uit dat je het op erg korte termijn te weten zult komen, want het is nog heel ver weg
of het in 1 dag te lopen zou zijn weet je niet, want je weet nog niet hoe lang een dag duurt
je kijkt op je schermpje en zoekt naar een klokje
je vindt...
je vindt 'n stopwatch, wat toch wel behulpzaam kan zijn
na wat gepuzzel ben je erachter wat start en stop is en je schakelt de teller in, en je ziet deze oplopen
"goed zo," denk je, "zo moet ik toch enigszins de dag-en-nacht-cyclus kunnen achterhalen"
je begint weer te lopen en het valt je op dat de teller redelijk gelijk loopt met de snelheid waarmee je vooruit stapt
je gokt dat je inmiddels zo'n 500 stappen hebt gezet vanaf de grot
"dat kan 'n handig gegeven zijn om in te schatten hoe lang de wandeling terug zal duren"
net op het moment dat je je afvraagt of je nog wat eetbaars tegen zult komen, zie je in de verte wat planten met vruchten eraan
dit keer zijn ze blauw
je bent wat terughoudend, maar tóch zal je iets moeten vinden als je het hier een tijdje uit moet zien te houden
je plukt een handjevol blauwe vruchten
ze zijn per stuk zo groot als een kleine knikker, en ook redelijk taai
je kunt er dus aardig wat in je pak stoppen zonder dat je bang hoeft te zijn dat ze knappen
ondanks je ervaringen met de gele, waag je het hiermee ook om er een klein hapje van te nemen
dit keer is de smaak wat zout en bitter, het best te omschrijvingen als de bij iedereen welbekende smaak van likken aan enkele dagen ongewassen zweetvoeten
je wacht af of er iets gaat gebeuren...
je wandelt ondertussen rustig door terwijl je op neveneffecten zit te wachten
na ongeveer 300 tellen wachten lijkt er toch helemaal niets te gebeuren
"mooi zo!" denk je en je neemt voorzichtig nóg zo'n blauw besje
de smaak kon dan wel beter, maar je bent blij dat je iets hebt dat vult, en je niet doet hallucineren
je blijft het beekje volgen en komt bij wat omgevallen bomen en uitgedroogde takken
"dat kan in principe verbranden," denk je, "geen idee hoe koud de nachten zijn hier"
je pakt wat droge takken en steekt die in je rugzak, zodat ze droog zullen blijven
"die takken kan ik langs elkaar heen wrijven tot het in de brand vliegt", daar heb je vroeger ooit iets over gelezen
eventjes stop je "oh ja, lezen," denk je, "ik heb vroeger toch wel dingen gelezen, maar waarom kan ik nu níets lezen"
er is één hele grote stronk die je wél kan tillen, maar die zo zwaar is dat je niet van plan bent die al mee te nemen
"die sleep ik op de terugweg wel mee naar de grot"
je loopt weer door want je hoopt toch dat er schoon, drinkbaar water te vinden is wat niet zo raar ruikt
waar je nu loopt zie je meer bomen, en tussen de bomen is het erg donker, je kan amper wat begroeiing zien
de enige lage planten die je nog ziet, staan allemaal langs de oever
je blijft langs de waterkant lopen en hoe verder je wandelt, hoe meer donker het tussen de bomen is, het ziet er onheilspellend uit, maar toch ben je erg nieuwsgierig
"toch jammer dat ik geen drone heb"
je besluit toch voorzichtig te zijn
je loopt naar de grens toe van licht en donker en probeert het bos in te turen
je ziet, behalve de bomen, helemaal niets, geen grond, geen planten
maar ook geen gevaarlijke levensvormen
je stapt voorzichtig met een voet de duisternis in
je voelt dat je voet vastgegrepen wordt
er wordt hard aan je voet getrokken
je raakt in paniek en begint te gillen, je zou willen schoppen maar je bent bang dat er dan ook aan je andere voet wordt getrokken
je valt achterover, op je rugzak en je rolt op je zij
je draait je verder om en je probeert weg te kruipen
maar tevergeefs - "het" laat maar niet los 😱
je trekt snel je rugtas open in de hoop dat hier iets bruikbaars in te vinden is om uit de klauwen van dit, blijkbaar onzichtbare, gevaar te ontsnappen
je vindt de takken die je er net hebt ingedaan maar die lijken niet lang of sterk genoeg
je treft ook een EHBO doos aan, maar daar heb je ook weinig aan
je blijft in de rugzak rommelen, en ondertussen probeer je met alle macht niet meegetrokken te worden
er lijkt niets in te zitten dat je kan helpen, je zult wat creatiefs moeten verzinnen
je grijpt in een van je zakken en pakt een paar gele besjes
je gooit ze richting je voet
eventjes lijkt de grip op je voet wat te verzwakken en zo hard als je kan probeer je deze terug te trekken
het lukt
je kijkt naar je voet en ziet dat de schoenen en het ruimtepak besmeurd zijn met een dubieuze donkere substantie
zittend op de grond buig je voorover om het beter te zien en een walm van amandelen komt je tegemoet
je weet niet zeker wat je hiervan moet denken 🤔
"als ik ooit weer per ongeluk die duisternis in geraak," denk je, "zou ik eerst meer van die gele besjes moeten plukken"
je steekt je vieze been eventjes in het beekje om het schoon te spoelen
je wrijft het er makkelijker af dan je dacht en je ziet hoe het zwarte spul helemaal oplost in het water, er is niets meer van te zien
je kijkt naar de zon en je ziet nu toch verschil, het is duidelijk aan het...
de zon is duidelijk aan het zakken, dus het wordt langzaam donker
"straks is alles gehuld in de duisternis en wat dan?!" denk je 😱
je probeert jezelf niet té gek te maken en stapt flink door op weg terug naar de grot
onderweg kom je die dikke tak nog tegen en, als je zo naar de zakkende zon kijkt, kan je die nog makkelijk mee proberen slepen
en dat lukt redelijk
je komt weer bij de heuvel en de gele besjes, die je voor de zekerheid extra plukt
daarna loop je door naar de grot
in de grot aangekomen leg je wat stenen in een cirkel om daar een vuurtje te maken
je legt de kleine droge takken in de cirkel
terwijl je op zoek bent naar een hulpmiddel om de takken brandend te krijgen kom je in de buurt van de nucleaire accu's
daar valt het je op dat, uit de zak van je ruimtepak, waar de blauwe bessen inzitten...
... een fel licht schijnt
hoe dichter bij de accu, hoe feller de besjes schijnen
"dit zou nog wel eens handig kunnen zijn" denk je
je kijkt naar buiten en ziet het verder donker worden
je hebt een beperkte hoeveelheid besjes en je weet niet of ze eindeloos licht geven en zo niet, hoe lang ze licht blijven geven
je besluit er eentje op een accu te leggen en de rest op een veilige afstand, zodat je kunt zien hoe lang deze aan zal blijven
voor warmte is er nog wel een vuurtje nodig
tussen de verschillende gereedschappen in een kist vind je helaas geen vlammenwerper of iets dergelijks, dus je zal toch echt keihard aan het werk moeten om de takken in de brand te krijgen
je kijkt rond, er liggen hier misschien ook vuurstenen op de grond?
je zoekt rond en je vindt...
... twee vuurstenen
dat zal het maken van vuur wat minder intensief moeten maken
je pakt een scherp gereedschap om de bast van een stukje hout wat op te krullen zodat het makkelijker kan ontsteken en je begint de vuurstenen er dichtbij tegen elkaar aan te slaan
je herhaalt dit een paar keer en denkt, "dit is toch lastiger dan ik dacht"
er begint nog niets te branden maar je zet door
een paar grote vonken vliegen tegen het gekrulde hout en het hout begint te smeulen
je blaast, heel zachtjes, om het verder aan te wakkeren
helaas, te hard
het is uitgegaan
je herhaalt dit ritueel tot het stukje hout uiteindelijk, na 5 keer smeulen en blazen, nu toch vlam vat
je legt de andere takken eroverheen
je ziet dat de blauwe bes nog steeds licht geeft
je oog valt ook op de grote tak die je had meegesleurd
je kijkt in de kist met gereedschap en iets anders dan het koevoet-achtige ding kan je niet vinden
"dan dat maar," denk je en je begint op de grote tak in te hakken en te slaan
de splinters vliegen om je oren en het lukt om de tak in iets meer bruikbare stukjes te krijgen
je legt de grote stukken op een stapel en gooit de splinters voorzichtig bij de vlammen
na al dat harde werk begin je toch moe te worden
het is inmiddels toch wel zó donker dat je het avond kunt noemen
je reset de stopwatch zodat je 'n idee krijgt hoe lang de nacht zal duren
je gooit een wat grotere stuk hout op het vuur, wat inmiddels al flink wat warmte geeft
het is ook al snel heel koud aan het worden buiten de grot, 't lijkt haast te gaan vriezen
dus je bent blij dat je 't vuurtje hebt kunnen maken
de blauwe bes geeft nog steeds licht, valt je op
"dit was een rare dag, veel gebeurt, maar wat hiervoor allemaal is gebeurd blijft door mijn geheugenverlies 'n raadsel"
tijd om te rusten
je kijkt in de kisten of je iets vind dat lijkt op een slaapzak
in de kist waar laboratoriumapparatuur in ligt zie je wel een pak folie dat je als hoofdkussen kunt gebruiken
dat zal toch iets comfortabeler liggen, zeker met die helm op, die niet eenvoudig los lijkt te komen
je gaat liggen en staart naar buiten, je ogen vallen haast vanzelf dicht, en merk je dat je lichaam écht wel aan slaap toe is
terwijl je langzaam in slaap zakt zie je, net buiten de grot, neerslag van iets lijkend op...
... sneeuwvlokken
"bijzonder," denk je en terwijl de sneeuwvlokjes lijken te dansen val je in slaap
na een tijdje schrik bibberend wakker en zie je dat de sneeuw een paar meter de grot in is gewaaid
er ligt toch wel een laagje van een paar centimeter
het vuur is nog licht aan het smeulen maar is bijna uitgegaan
de blauwe bes geeft nog steeds een fel licht
je kijkt op de stopwatch, daar zie je 6832 staan
buiten lijkt het nog donker
je loopt naar de uitgang en ziet dat buiten alles onder een laag sneeuw ligt en álles bevroren is, zelfs de zee lijkt helemaal bevroren
"zou er daarom zo weinig leven zijn op deze planeet?" vraag je je af 🤔
omdat het nog steeds donker is, en je zelf nog wel moe bent, ga je weer terug naar de plek waar je lag, om toch nog verder te slapen
je komt langs wat er nog over is van het kampvuurtje
je gooit wat kleine stukjes hout op het smeulende vuurtje en begint wat te blazen
de kleine stukjes vatten gelukkig makkelijk vlam
je zet ook wat grovere stukken hout in het midden
nadat je weer bent gaat liggen, denk je na over de ijzige toestand
"zou het beekje ook helemaal bevroren zijn?"
"zou ik, als de zee bevroren is, dat grote stuk romp van het ruimteschip kunnen bereiken? misschien voedsel en water aan boord"
terwijl je over zulke dingen nadenk val je weer in slaap
je slaapt erg onrustig
in je dromen wordt je weer vastgegrepen aan je been en dreig je de duisternis ingetrokken te worden
je bent blij als je weer wakker wordt
je kijkt op je stopwatch en ziet 14832 staan
je hebt toch wel weer een flinke tijd geslapen
buiten zie je dat het net weer wat lichter begint te worden
"de nachten duren hier dus grofweg 14½ duizend stappen," denk je
het vuurtje brand nog lichtjes
je kijkt naar de blauwe bes, die brand nog net zo fel als het eerste moment
je gooit nog meer hout op 't vuur
die grote tak meeslepen was 'n goed idee, want zo te zien heb je nog voor ongeveer 2 nachten hout
"voor die tijd kan het toch geen kwaad meer te sprokkelen" bedenk je
je besluit, boven 't vuur, 'n besje te roosteren
wie weet helpt dat tegen de hallucinerende werking
je pakt 'n takje, prikt er 'n geel besje op en houdt het boven de vlam
het begint iets te stomen, te knetteren en langzaam bruin te worden
je besluit 'n hapje te nemen en je wacht weer af...
je had gehoopt dat 't roosteren zou helpen, maar nee
kort hoor je wat gegiegel in de verte, en daarna zie je weer allerlei kleuren
dit keer geen geometrische figuren, en ook niet zo'n hevige kleurenvortex
wel zwart witte strepen die richting de uitgang wijzen
je loopt naar de uitgang en je ziet dat ze wijzen naar het grote stuk romp midden in de zee
zo snel dat het kwam, zwakt het dit keer ook weer af
"de vorige keer leidde het me ook ergens heen," denk je, "dus hier moet ik wat mee"
maar het is nu inmiddels ochtend, en de bevoren zee is waarschijnlijk snel weer gesmolten
het begint weer langzaam licht te worden
je zet te teller van de stopwatch weer op 0 om de lengte van de dag te kunnen tellen
je vraagt je af of je de zuurstofcontainer aan je pak zult gaan ontkoppelen om sneeuw en water te gaan koken om te kijken of dat wat aan die vreemde lucht doet en je het dan wel aandurft om op te drinken
je trekt de container uit je ruimtepak en probeert de bovenkant eraf te draaien maar het zit vreselijk stevig vast
met het koevoet-achtige ding lukt het om, na wat ferme tikken, de deksel eraf te forceren
het schiet los met luid gesis van het restant zuurstof dat zich naar buiten probeert te werken
je propt het hele ding zo vol mogelijk met sneeuw en zet het bij het vuur
terwijl het smelt, merk je dat hier helemaal niet zo'n vreemde lucht afkomt
het ruikt als "gewoon" schoon water
nadat het even heeft gekookt zet je de container in de koude sneeuw, dat al langzaam begint te ontdooien
het water is na 'n paar minuutjes op drinkbare temperatuur en je neemt 'n paar slokjes
"fijn!" denk je, terwijl je 't smaakloze vocht naarbinnen werkt
nadat je de hele container hebt leeggedronken zie je dat alle sneeuw, en de laag ijs, allemaal zijn verdwenen
als je niet beter wist, zou je niet kunnen voorstellen dat het zo vreselijk koud is geweest
je denkt na wat te gaan doen vandaag
je weet nog steeds vrij weinig over de omgeving,
je bekijkt het kaartje op het schermpje op je arm, die je verder niet kunt vergroten of verkleinen of verschuiven
je besluit zo hoog mogelijk te komen dat je kan, om te zien hoe groot het gebied is waar je zit
is het een eiland, is het vaste land?
onderweg kan je dan weer wat besjes plukken en misschien wat hout sprokkelen
gezien de dag nu toch wel is begonnen, laat je de stopwatch opnieuw vanaf nul tellen
je loopt naar de kist met accu's waar dat ene besje nog fel brandt
je tilt de bovenste nucleaire accu uit de kist
het valt je op dat die aanzienlijk lichter is dan je had verwacht: 't weegt nog geen kilo
je stopt er eentje in je rugzak en prompt beginnen de besjes in je pak fel te schijnen
mocht het donker worden tijdens de wandeling, dan heb je in ieder geval een fel licht om je heen
het is voor je overlevingskansen toch verstandig om een betere indruk te krijgen waar je bent
het zou nóg mooier zijn als je een manier zou vinden om van de planeet af te komen
je hebt alleen geen idee waarheen, want je hebt helemaal geen idee waar je vandaan komt
je begint de wandeling, langs het beekje, richting de heuvels waar je de dag daarvoor al was geweest
je plukt weer wat gele bessen en zodra je de blauwe tegenkomt, pluk je daar ook nog een paar van
je komt weer bij het hele donkere bos waar je eerder werd gegrepen en vraag je af of je een kijkje zou riskeren
je loopt toch maar stevig door
je snoept wat van de blauwe bessen
"ach," denk je, "ik ben zo stom geweest om geen water mee te nemen"
die blauwe bessen wordt je dorstig van!
inmiddels ben je al het beekje door en langs dat het bos gelopen en kom je aan bij de voet van een berg
je ziet hoe het beekje gevoed wordt van verschillende stroompjes smeltwater
het lijkt dat je kunt kiezen voor een zware stevige klim, of een makkelijke lange slingerpaadje
je voelt 't gewicht van de rugzak en denkt "ik ga daar écht niet mee klimmen"
je kijkt ondertussen op 't klokje en ziet dat er 4880 stappen voorbij zijn gegaan
je ziet dat de zon nog een hele lange tocht aan de hemel voor de boeg heeft: ze is nog lang niet op de helft
je loopt over, wat er uitziet als een paadje, maar waarschijnlijk ook ooit gevormd is door duizenden jaren erosie van stromend smeltwater
na een tijdje wandelen glijdt je opeens uit
oh nee, #QuickTimeEvents!
druk snel op ⚫!
je valt om, maar met stijl: je breekt je val met je armen en weet weer op te staan
't scheelde weinig, je was bijna van 't pad afgegleden en dan helemaal naar de voet van de berg gerold
"dit leek 't makkelijke pad!" denk je
'n herinnering dat sommige dingen nou eenmaal níet zo zijn zoals ze lijken, sommige dingen precies wat ze lijken, en sommige dingen zelfs veel heviger
en óók, was dit 'n herinnering dat, zelfs als iets makkelijk líjkt, 't toch incidenteel wat moeite zal vergen
je zet je tocht voort over het droge, dorre paadje
nog steeds geen planten of andere sporen van leven, de enige sporen die je ziet zijn die je zelf achterlaat
het paadje heeft veel bochten en op een bepaald punt ben je zover rond de berg gelopen, dat je het beekje en de grot niet meer kunt zien
je kunt hier wat verder over het land kijken en je ziet in de verte, op de vlakte beneden, bomen en varen-achtige planten groeien
tussen de begroeiing daar zie je...
... iets glimmen
je kijkt op je klokje, inmiddels 8804
de zon is nog steeds op weg naar boven
je probeert de afstand in te schatten en je denkt dat je ruim voldoende tijd hebt om daarheen te lopen om te kijken wat het is, en weer terug bij de grot te komen
maar, je hebt nog niet de hele berg beklommen, dus wat doe je
verder omhoog of nu al richting dat glimmende ding gaan lopen?
je zoekt een begaanbare weg naar beneden en loopt richting de plek waar je wat zag glimmen
de afdaling gaat voorspoedig, al snel sta je aan de voet van de berg en baan je een weg door de begroeiing
bij elke boom die je tegenkomt zoek je naar wat afgebroken takken die je als brandstof kunt gebruiken en stopt die in de rugzak
je komt telkens dichterbij het glinsterende ding en je kunt duidelijker zien wat het is
het is een koepel die uitsteekt door de grond
het lijkt erop dat het onder de grond doorgaat
je komt dichterbij en ziet dat de koepel gemaakt is van een transparant materiaal maar wat dof is van viezigheid
je veegt er wat viezigheid af en probeert naar beneden te kijken
je ziet, ver beneden, iets dat lijkt op een hele stad
ondergronds, maar zonder enige inwoners, slechts verlicht door het licht dat door de koepel heen schijnt
je loopt om de koepel heen, maar ziet geen ingang
als er een ingang zou zijn dan viel je ook helemaal naar beneden
je herinnert je dat je de grot, jouw tijdelijke thuisbasis, nog dieper de grond in ging
maar dat had je nooit verder onderzocht
misschien staat het wel in verbinding met elkaar 🤔
dit ziet er in ieder geval allemaal erg interessant uit
want misschien kom je daar, onder de grond, toch wat aanwijzingen wat hier is gebeurd, of moest gaan gebeuren...
ben jij zelf mogelijk onderdeel van een belangrijk plan of missie?
je bent zo nieuwsgierig geworden dat je hier toch het fijne van wil weten
je loopt weer richting berg maar de klim omhoog lijkt veel zwaarder dan de weg omlaag
om de berg heen lopen is de enige optie die er is
je begint met stevige tred aan de tocht, ondertussen fantaserend over wat je zult aantreffen, op feiten vooruitlopend of de grot je er überhaupt kan brengen
overblijfselen van 'n oude beschaving?
ruimtewezens?
onbekende maar handige technologieën?
ondertussen sprokkel je toch nog meer hout
je komt nog meer besjes tegen die je ook maar plukt voor de zekerheid
zo halverwege rond de berg zie je een struikje met groene besjes tegen
je bent geïntrigeerd door de kleur, maar ook door de zoete geur, dus plukt daar ook maar een paar
ze voelen rijp, maar je weet niet zeker of je deze nu wil gaan proberen of eerst boven een vuur wilt houden
misschien is het heerlijk, eentje verpulverd in dat saaie water
je wacht tot je terug bent want warme bessensap lijkt je wel wat, je hebt de container alleen niet bij je, dus water meenemen gaat lastig
je hebt wel dorst en honger en besluit dat het toch wel verstandig is om voldoende gehydrateerd op ontdekkingstocht in de grot te gaan
je stapt stevig door en bij de grot aangekomen gooi je al het hout op de berg en pakt de container en rent weer naar het beekje
je vult de container met het naar amandelen ruikende water en snelt weer terug
het vuur is inmiddels uitgegaan dus zal je het hele ritueel om het aan te krijgen weer moeten herhalen
gelukkig ben je er redelijk handig in geworden en hebt al snel wat smeulende takjes wat na wat meer moeite de eerste vlammen afgeeft
je weet nog niet hoe je het groene besje gaat opeten
eerst roosteren
of direct verpulveren en in het water doen
je houd de groene bes boven de vlam en na een tijdje begint deze te stomen
uiteindelijk begint deze te sissen en knetteren
je houdt het boven het vuur totdat er geen geknetter of gesis hoorbaar is
met de bes in je handschoen druk je deze kapot met de duim van je andere hand
dat ging erg makkelijk, het is een bruine poeder geworden
met het puntje van je tong proef je, en het smaakt net zo zoet als het geurde
het heeft een erg aangename smaak
het water is imiddels gaan koken
je ruikt
er is niets meer van de amandelgeur te merken
je gooit de verpulverde bes in het water en je ziet hoe dit vrijwel allemaal oplost terwijl het water verandert in een bruine vloeistof
het ruikt nóg sterker, nóg aangenamer
voorzichtig neem je een klein slokje
de smaak is verwonderlijk sterk, dat had je niet verwacht
het is moeilijk exact te omschrijven, maar de smaak heeft iets weg van...
...chocolade
je vind het heel bijzonder en je drinkt het hete brouwsel met kleine slokjes op
het hongergevoel dat je had begint ook langzaam te verdwijnen
't voelt erg goed
't voelt alsof je gewoon een maaltijd ophebt
"als het maar geen hallucinatie is..."
"ah," zeg je zachtjes, "ik ben op het punt geraakt dat ik tegen mezelf begin te praten..."
"nou ja, 't doorbreekt wel de stilte"
je rent weer snel naar de beek om nog meer water te kunnen koken en mee te nemen
je bent weer snel terug en pakt nog een besje om te roosteren
gelukkig had je een handjevol van die besjes meegenomen, dat spul is goud!
je gooit het verpulverde besje weer in de container, schud ermee, en goed de deksel er weer op, en stopt het in je rugzak
de accu zit daar ook nog steeds in en dat zou nog wel eens handig kunnen zijn
net als de koevoet die je oppakt en je daarna dieper in de donkere grot kruipt
het blauwe licht helpt je zien terwijl je verder loopt door het telkens donker wordend gewelf
na enkele minuten kom je bij een gat in de grond
het is krap
je past er, met rugtas, niet doorheen
het is te donker om goed naar beneden te kijken en hebt dus totaal geen idee hoe diep het is...
wat nu? 🤔
je pakt een blauw besje uit de zak in je ruimtepak en laat deze in het gat vallen
terwijl het naar beneden valt gloeit het nog iets na
je ziet het een meter naar beneden vallen en dan enigszins diagonaal verder de diepte in, en uiteindelijk, zo'n 2 meter beneden waar je nu staat, valt het stil
het besje geeft nu geen licht meer
maar het is dus niet levensgevaarlijk om je te laten zakken, en gezien de structuur van de schacht, moet terug komen ook wel lukken
hoe nu verder?
"als de rugzak past, dan moet ik ook wel passen," denk je, en je gooit je rugzak af, en plaatst deze voorzichting in de opening
het gaat wel een beetje stroef, maar het lukt om het de eerste halve meter door te drukken
met de koevoet in je hand ga je erachteraan
geeft met de voeten een zetje, en je kunt weer een stukje verder
zo wurm je de rugzak en jezelf het grootste gedeelte door de schacht
na het laatste zetje kun je zien waar je bent terechtgekomen
de blauwe bes gloeit weer op en zie ziet een héél lange gang
"dit is niet natuurlijk gevormd," merk je tegen jezelf op
je hoort een galm en een lichte echo... dus je roept hard "échóó!"
de gang galmt en weerklinkt: "e c h o o ᵉᶜʰᵒᵒ ₑcₕₒₒ ͤ ͨ ͪ ͦ ͦ"
glimlachend heb je hier toch wel eventjes schik om
je kunt niets zien in de verte, dus je besluit maar te gaan wandelen die kant op
"misschien is het een idee om elke 500 stappen een blauw gloeiend besje neer te leggen," denk je 🤔
je legt een besje neer en wandelt door
je kijkt om en het besje gloeit langer na dan je had verwacht, maar je ogen zijn natuurlijk aan de duisternis gewend
als je nu de besjes telt dan weet je hoe lang de gang is, en ook hoe lang de terugweg nog zou duren
soms sta je versteld van je eigen vernuftigheid 😀
na het plaatsen van een zestal besjes begin je zowaar iets te zien dat lijkt op het einde van de lange gang
nog één besje later zie je het, het is een...
... schuifdeur met een paslezer
je tikt op de schuifdeur, en het klinkt als een groot massief stuk metaal
verwonderd kijk je naar de paslezer: het is een klein sleufje met een pijltje erboven met daarboven een tekening van een pasje
je kan je niet herinneren ergens een pasje gezien te hebben 🤔
"dan heb ik al deze moeite gedaan en sta ik hier bij een gesloten deur" denk je, ietwat gefrustreerd
je hebt een koevoet en een accu
misschien kan je met die dingen wat proberen
je pakt de accu erbij, hier zit een handige uittrekbare kabel aan met een stekker
je trekt die uit tot je bij de sleuf komt en probeert de stekker erin te steken
helaas, 't pas niet 😫
je pakt de koevoet erbij om te sleuf wat open te wrikken
succes, nu kan de stekker er wel in
er gebeurt helemaal niets
je denkt eventjes na, en besluit de container met bessenwater te pakken, en je giet een klein beetje in de sleuf, en steekt daarna snel de stekker erin
je hoort luid geknetter en gezoem
de deur opent! 🥳
een lichtbundel valt naar buiten
je stapt naar binnen en trekt de accu snel mee
binnengekomen probeer je snel de deur weer te sluiten door op een rode knop te drukken die je naast de deur aan de muur ziet zitten
de deur sluit geruisloos, zonder enig geknetter of lawaai
je ziet allemaal teksten geschreven op de dichtschuivende deuren
allemaal in een onbekende taal, behalve één krabbel: "𐛇𐚚𐚉"
😳
het draakje heeft je niet voor niets voor de duisternis gewaarschuwd
naast de rode knop zie je 'n haakje met daaraan 'n pasje aan 'n ketting hangen
"oké," denk je, terwijl je 't pasje van 't haakje afneemt, "die neem ik mee"
er staat verder helemaal niets op het pasje, 't is gewoon 'n wit rechthoekig ding met 'n oogje voor het kettinkje
je doet het pasje in 'n vakje van je ruimtepak, dit vakje op je linker onderarm lijkt exact voor dit pasje gemaakt 🤔
je kijkt om je heen, je bevindt je in 'n kamer met eenvoudig beschermingsmaterieel
je ziet 2 andere deuren
deze twee deuren zien eruit als de andere deur waar je net doorheen bent gegaan, met een pasjeslezer rechts van de deur zelf
deze hebben aan deze kant geen rode knop, dus die zal wellicht aan de andere kant zitten
je kiest voor de linkerdeur en nét op het moment dat je het pasje in de lezer wilt steken, valt je op dat het schermpje op je ruimtepak oplicht
je kijkt, en ziet dezelfde soorten icoontjes als je eerder zag toen je met die kisten bezig was in de grot
je steekt de accu terug in je rugzak terwijl je nog een laatste blik werpt in de kamer waar je je nu bevind, op zoek naar mogelijke bruikbare dingen
je had nog niet gezien dat aan het plafond 'n lamp hangt die nog heel zwak brand
"er is dus ergens stroom hier," bedenk je
je drukt op het icoontje op het schermpje en de deur schuift open: je voelt hoe de lucht om je heen zachtjes langs je gezicht door de deur wordt gezogen
er was 'n licht drukverschil maar je kan gelúkkig nog ademen
je steekt je hoofd door de deur
deze ruimte is niet verlicht
je voelt rechts en links naast de deur aan de binnenkant, maar je kunt hier geen knop of paslezer ontdekken
je twijfelt
je weet absoluut niet zeker of je met je ruimtepak de deur ook van de andere kant kunt openen
natuurlijk is daar maar één manier om achter te komen
maar jezelf mogelijk opsluiten is niet zo'n handige zet...
nee, dan toch liever de andere kant op
je sluit de deur via het aanraakschermpje op je ruimtepak
je loopt naar de andere kant van de kamer, naar de andere deur
je ziet het icoontje weer op het schermpje verschijnen en drukt erop, en de deur schuift open
dit keer is het ook weer een donkere ruimte
je voelt langs de randen van deze deur en voelt hier óók geen paslezer of knoppen
je denkt eventjes heel diep na over hoe je met deze situatie om moet gaan...
je hebt een idee
deze deuren hierbinnen schuiven aan weerszijden van de deuropening in de wand als ze opengaan, en komen bij het sluiten in het midden
je doet de deur dicht en pakt de koevoet en probeert de koevoet ertussen te krijgen
dat lukt niet
je doet de deur weer open
je legt de koevoet op de grond
je sluit de deur en de deur blijft door de koevoet op een kiertje
door de koevoet links en rechts te bewegen wordt de kier groter en plots gaat de deur uit zichzelf verder open
🤔
je pakt de koevoet en sluit deze deur en gaat weer terug naar de andere deur, dat was immers je eerste keuze
je opent deze deur en loopt erdoorheen
je legt de koevoet in de opening
je sluit de deur
je probeert de deur weer te openen via het schermpje op je pak
gelukkig, de deur gaat open
je pakt de koevoet op en loopt rustig verder
bij het blauwe licht dat uit de zak van je ruimtepak schijnt zie je dat je in een soort van opslag bent gekomen, maar alle stellages zijn leeg
de deur schuift dicht
je draait om en ziet, naast de deur, een viertal ruimtepakken hangen van hetzelfde soort dat je draagt
deze lijken ongebruikt
de helmen zien er hetzelfde uit, maar er zitten 'n soort van cylinders op met 'n lensje voorop, die met 'n band om de helm klemmen
je neemt zo'n cylinder van een helm af en bekijkt het
er zit iets op dat lijkt op een knopje
je drukt het knopje in en er komt een lichtbundel uit de cylinder
het is dus een lantaarn - dat is handig!
je zet 't uit en wil het op je helm plaatsen
ondanks dat jouw helm openstaat, krijg je de band erom en hangt de cylinder nu aan de zijkant van de helm
je test het nog eventjes en het werkt prima
deze lichtbundel komt verder dan het blauwe licht van de besjes, en richt waar je kijkt
"dat komt vast van pas" denk je
je zet de lantaarn aan en loopt nog even alle stellages langs, want misschien ligt er toch nog iets wat je eerder over het hoofd zag
en waarempel
er ligt inderdaad nog iets op een hoge plank
het is een...
...koffer
je reikt omhoog en pakt het om het beter te bekijken
't is 'n klein koffertje en weegt niet zo zwaar
je probeert het te openen, maar dit lukt niet
er zit een slotje op
het is een eenvoudig mechanisch slotje maar je hebt geen sleuteltje
wat je wel hebt, is een koevoet
je steekt het onder het slotje tussen waar de koffer open zou moeten gaan en forceert het ertussen
je wipt het omhoog en je hoort hoe het slotje breekt en je ziet hoe het koffertje openspringt